Zaczytany Dom Kultury

Miło nam poinformować, że Miejski Ośrodek Kultury im. Wł. Sebyły w Kłobucku został zakwalifikowany do udział w projekcie „Zaczytany Dom Kultury”, którego pomysłodawcą i realizatorem jest Narodowe Centrum Kultury w Warszawie. Projekt polega na współpracy z domami kultury poprzez umożliwienie korzystanie z publikacji NCK z zakresu szeroko rozumianej humanistyki. Projekt ma wspierać czytelnictwo, szczególnie docierając do grup młodzieży i dorosłych, które zgodnie z badaniami czytelnictwa są objęte tendencją zniżkową. Projekt ma upowszechniać dostępność do książki naukowej i specjalistycznej, często niedostępnej w bibliotekach i czytelniach. Projekt ma również promować polskie produkcje muzyczne dzięki obecności w pakietach płyt CD. Szczegóły projektu są dostępne na stronie NCK.

Zapraszamy do korzystania z publikacji przekazanych przez NCK. Są one dostępne w holu MOK Kłobuck na parterze, w naszej MOK-owej szafie KłoBOOK, pełnej nowości książkowych, na półce oznaczonej nazwą programu.

Pakiet pozycji w ramach programu ZDK

1. Bill Readings „ Uniwersytet w ruinie”

Korzenie instytucji uniwersytetu sięgają czasów antycznych i choć nie raz ulegał on przeobrażeniom, zdołał przez te wszystkie wieki utrzymać swój ponadczasowy charakter. Czy dziś w obliczu procesów globalizacyjnych, komercjalizacji wartości i konsumpcjonizmu idea uniwersytetu jest zagrożona? Asumpt do rozmyślań na ten temat daje nie tylko nowo rozpoczęty rok akademicki, lecz także publikacja Billa Readingsa Uniwersytet w ruinie, która ukazała się nakładem Narodowego Centrum Kultury. Uniwersytet w ruinie to trafne spojrzenie na stan dzisiejszego uniwersytetu, który traci swoją misję kulturową i staje się miejscem biurokratyczno-konsumpcyjnej wymiany między badaczami a studentami. Readings diagnozuje, lecz także podsuwa możliwe rozwiązania, zachęca – profesorów, studentów, urzędników – do debaty i działania.

2. Paweł Panas „Oddać sprawiedliwość widzialnemu światu”

Wielcy pisarze dzięki swym dziełom zbliżają się do nieśmiertelności. Mimo że od śmierci Josepha Conrada mija ponad 90 lat, jego twórczość wciąż jest punktem odniesienia w dyskusjach i sporach na temat kulturowych i etycznych wyzwań dzisiejszego świata. O tym, jak bardzo aktualne są wyrażane przez niego wątpliwości i jak inspirujące wyznawane pomimo nich zasady moralne, można przekonać się dzięki lekturze tomu Oddać sprawiedliwość widzialnemu świata. Eseje o twórczości Josepha Conrada, który pod redakcją Pawła Panasa ukazał się nakładem Narodowego Centrum Kultury. Joseph Conrad był jednym z tych pisarzy, który nie tylko zaistnieli w światowej literaturze, lecz także zmienili jej oblicze. Choć jako język swej twórczości wybrał angielski, wiele inspiracji czerpał z polskiego romantyzmu i tradycji rycerskiej. Przeżycia związane z jego marynarską przeszłością, doświadczenia z zamorskich podróży stały się fundamentem, na których oparł uniwersalne rozważania na temat istoty zła, człowieczeństwa i prawdy. Równie mocno zajmował go podmiotowy charakter sztuki, definiowanej przez niego jako wytężone starania do oddania sprawiedliwości widzialnemu światu, w czym upatrywał największe wyzwanie, ale i zobowiązanie dla autora. Na publikację składa się osiemnaście tekstów wybitnych przedstawicieli różnych polskich środowisk literaturoznawczych i kulturoznawczych, którzy pochylili się nad dwiema zasadniczymi kwestiami: Conradowską koncepcją sztuki i etycznymi wyzwaniami artysty. Dzięki temu, jak również dzięki różnorodności przyjętych perspektyw i koncepcji badawczych udało się uzyskać tom wyjątkowo spójny, a jednocześnie zróżnicowany i atrakcyjny dla szerokiego grona czytelników. W publikacji znalazły się zarówno próby interpretacji wielopłaszczyznowych poglądów Conrada na sztukę, jak również ponowne odczytania jego kanonicznych dzieł, spojrzenie na filmowe adaptacje czy rolę, jaką twórczość Conrada odgrywała w życiu polskiej emigracji. I choć poszczególne teksty przyjmowały różne punkty wyjścia, ich autorzy zdają się zgodni co od jednego – nawet wiek po śmierci Josepha Conrada jego słowa wciąż mają ewokacyjną i twórczą moc.

3. Fabryka pt.: „ Sierpień”- płyta CD

„Sierpień dziś w mieście rozgorzał, na piętrach, dachach, w piwnicach” – od tych słów, autorstwa Edwarda Chudzyńskiego, rozpoczyna się płyta Sierpień zespołu Fabryka, oddająca muzyczny hołd pokoleniu Kolumbów i uczestnikom Powstania Warszawskiego. Każdy z zawartych na płycie dwunastu utworów to muzyczna interpretacja wierszy przedstawicieli pokolenia, dla którego okres wchodzenia w dorosłość przypadł na tragiczne czasy wojenne. Słowa, które padają na płycie, mają ogromną siłę, nie tylko ze względu na swoją poetycką wartość, ale i na dramatyczne okoliczności, w jakich powstały. To świadectwa nadziei, niepewności, ale i hartu ducha, które wyszły spod pióra takich poetów, jak Krzysztof Kamil Baczyński, Tadeusz Gajcy, Tadeusz Borowski, Józef Szczepański, Edward Chudzyński, Zbigniew Jasiński czy Teresa Bogusławska. Niektóre z utworów odnoszą się bezpośrednio do Powstania Warszawskiego, inne stanowią literacką próbę poradzenia sobie z doświadczeniem wojny i straty. Współczesne aranżacje rockowe zespołu Fabryka uwypuklają wagę tych słów, oddają ich atmosferę i wpływają na dzisiejszego słuchacza z ogromną siłą. Pod względem muzycznym płyta Sierpień zwraca uwagę stylistyczną spójnością, starannością aranżacji i wykonania. Zespół, już wcześniej angażujący się w projekty łączące literaturę i muzykę, poprzez dobór utworów i ich autorską interpretację zaprezentował szeroki wachlarz emocji i obrazów rzeczywistości, jakie można znaleźć w poezji wojennej. Niewątpliwe artystyczne walory nie przesłaniają jednak najważniejszego celu tej płyty – uczcić pamięć znakomitych poetów, którym przyszło żyć w nieludzkich czasach.

4. Grzegorz Janusz, Ernesto Gonzales : „Lekturnik”

Obrazkowy przewodnik poprowadzi współczesnego czytelnika przez sienkiewiczowski świat, rzucając – jak latarnia morska – snop światła na przygody bohaterskich pokoleń, wielkie tęsknoty Polaków i wielkie polskie sny.

5. „40 przebojów”- płyta CD Jakubik & Deriglasoff

Ambitny i eklektyczny muzycznie eksperyment. Na płycie znajduje się 40 mini piosenek, do których muzykę napisał Olaf Deriglasoff, głosu i frazy muzycznej udzielił Arkadiusz Jakubik, a wszystko do tekstów autorstwa Krzysztofa Vargi i Marcina Świetlickiego.

6. Bogusław Chrabota: „ Rzeczpospolita osobista”

Wydany przez NCK zbiór szkiców Bogusława Chraboty zdobył wyróżnienie w konkursie „Najpiękniejsze Książki Roku 2015” . Autorski wybór z tekstów publikowanych od stycznia 2013 r. do sierpnia 2015 r. w magazynie „Plus Minus”, dodatku do „Rzeczypospolitej”. Autor, przytaczając wiele wątków biograficznych, wspomnień z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych i późniejszych próbuje naszkicować świat pokolenia urodzonego w latach sześćdziesiątych, „Pokolenia, którego młodość, choć przykryta cieniem komunizmu, była naznaczona jednym wielkim marzeniem o wolności”.

7. Hanna Faryna-Paszkiewicz: „ Polemira. Niesłusznie zapomniana”

Maria Jehanne Wielopolska (1882-1940), pisarka, publicystka i krytyczka literacka okresu międzywojennego, po wojnie praktycznie zapomniana, od paru lat znowu stała się obiektem zainteresowań badaczy secesji i modernizmu. Jej dokonania wpisały się także w feministyczny dyskurs XXI wieku. Jej twórczość literacka, dość trudna w odbiorze, bo erudycyjna i pełna ukrytych odniesień, jest dziś interpretowana na nowo i na nowo doceniana. Wobec zainteresowania Wielopolską jako autorką, historyczka sztuki Hanna Faryna-Paszkiewicz postanowiła wydobyć z cienia prywatny wizerunek pisarki. „Rodzona przez Żeromskiego”, jak pisał w o niej Jarosław Iwaszkiewcz, była postacią wieloznaczną, o skomplikowanej biografii, zawierającej wiele sprzeczności. W młodości ślepo wierząca katoliczka, a jednocześnie wojująca antyklerykałka, publicystka datująca listy imionami świętych patronów, broniąca na oślep sprawy żydowskiej, a pod koniec życia jawnie nienawidząca pisarzy Żydów z racji ich pochodzenia, patriotka związana z ruchem niepodległościowym, pracująca w głębokich kulisach pierwszej wojny światowej. W przeddzień września 1939 roku wróg pacyfistów, zwolenniczka nacjonalizmu, orędowniczka faszyzmu utyskująca, że w polskim kodzie dyplomatycznym brak „wyrzutu ręki” (fragment). Prywatny wizerunek legendarnej pisarki odkrywanej na nowo przez badaczy literatury już wkrótce w księgarniach!

8. Andrzej Horubała: „Droga do Poznania i inne zapiski”

Zbiór esejów z zakresu krytyki sztuki autorstwa pisarza, zastępcy redaktora naczelnego tygodnika „Do Rzeczy” – Andrzeja Horubały. Teksty składające się na zbiór, których przedmiotem jest współczesna sztuka, literatura, film, muzyka za istotny punkt odniesienia biorą polskie dziedzictwo kultury chrześcijańskiej. Wstęp do publikacji napisał Krzysztof Koehler. „Zdecydowany głos tradycjonalisty zapuszczającego się czasem w nieoczekiwane rejony. Najgłośniejsze premiery widziane z perspektywy stronnika w wojnie o pamięć, tradycję i wiarę. Teksty irytujące, intrygujące, niepozostawiające czytelnika obojętnym, krytyczne nawet wobec sojuszników. Horubała po raz kolejny pokazuje, że odbiera kulturę całym sobą, pytając o rzeczy najważniejsze”.

9. Ewangelia odrzuconego. Szkice w 90. rocznicę urodzin Tadeusza Różewicza

Praca zbiorowa pod redakcją J.M. Ruszara, która powstała w oparciu o referaty z konferencji  „Tadeusz Różewicz na tle pokolenia wojennego” (Sucha Beskidzka, 11-13 XI 2011).  Autorzy poszczególnych artykułów interpretują wybrane wiersze Różewicza lub omawiają przekrojowo różne wątki w jego twórczości – metafizyczne, estetyczne, filozoficzne. Jak napisał jej recenzent, prof. dr hab. Jacek Lyszczyna, okoliczności  wydania tej publikacji – 90. urodziny poety – zmuszają do traktowania Różewicza jako klasyka współczesnej poezji, z drugiej jednak strony autorzy książki widzą w jego twórczości wciąż żywy dialog z czytelnikami i zmagania z poetycką formą.

10. Małgorzata Budzowska: „ Fedra, czyli o etyce uczuć w tragediach Eurypidesa, Seneki i Racine’a

Krytyka ekspansji rozumu na wszystkie niemal obszary kulturowej aktywności nowoczesnego człowieka zaowocowała otwarciem wielu dziedzin dzisiejszej humanistyki na problematykę uczuć i ich roli w ludzkim życiu. Małgorzata Budzowska podejmuje ją w perspektywie tekstów uznawanych w tradycji europejskiej za fundamentalne. W centrum jej rozważań znalazła się mianowicie mityczna postać Fedry w kolejnych odsłonach: w tragediach Eurypidesa, Seneki i Racine’a, interpretowanych przez pryzmat ówczesnych koncepcji psychologicznych, etycznych i estetycznych – dr hab. Anna Zeidler–Janiszewska.

11. Piotr Kozak: „Sztuka i myśl”

[…] twierdzę, że odwołanie się m.in. do rozważań z zakresu filozofii logiki pozwoli nam lepiej zrozumieć naturę sztuki. Innymi słowy, wychodzę z założenia, że możemy sztukę rozpatrywać jako dziedzinę analogiczną do logiki i na podstawie tej analogii udzielić właściwej odpowiedzi na pytanie dotyczące natury sztuki. Jak będę argumentował […], możemy rozumieć sztukę jako formę myślenia, ściślej, jako formę myślenia obrazami, gdzie dzieło sztuki byłoby formą przedstawienia lub przedstawiania danego sposobu myślenia. […] Przyjęcie twierdzenia, że sztuka jest formą myślenia, pozwala nam również wskazać na trzy istotne konsekwencje. Przede wszystkim, jeżeli moje rozważania są trafne, to należy dokonać „rehabilitacji” funkcji poznawczej sztuki i traktować tę ostatnią jako pełnoprawny środek, za pomocą którego możemy kształtować nasze myślenie i poznanie. Innymi słowy, analogicznie jak logika uczy formułować wnioski, tak sztuka uczy widzieć. Ta ostatnia nie jest zatem wyłącznie rozrywką lub ekspresją uczuć twórcy. Jeżeli sztuka uczy widzieć, to bez sztuki stajemy się w metaforycznym sensie ślepi. Literatura piękna, malarstwo czy muzyka czynią nas w pewnym nietrywialnym sensie bogatszymi, ponieważ pozwalają spostrzegać świat z różnych perspektyw, ukazując nieoczywiste aspekty danej rzeczywistości społecznej, zewnętrznej czy wewnętrznej, mówiąc ściślej, uczą w jaki sposób spostrzegać daną rzeczywistości. Po drugie, różnica między sztuką a nauką nie polega w tym wypadku na tym, że ta pierwsza stanowi, przykładowo, ekspresję uczuć, a ta druga narzędzie poznania. Zarówno w przypadku sztuki, jak i nauki możemy pojmować je jako formy myślenia. Różnica między nimi będzie polegać – tak rozumiał ją m.in. Kant – na kierunku myślenia. O ile celem nauki jest wyjaśnianie, tj. wskazywanie na racje dla danych twierdzeń o świecie, o tyle celem sztuki jest pokazywanie, tj. […] wskazywanie na sposoby, za pomocą których możemy widzieć dany świat i dzięki którym możemy w ogóle formułować twierdzenia na temat świata.

12. Zbigniew Wojnarowski „Pióra” O czym może opowiadać sekretna historia literatury polskiej?

Opowieści o tym, że Rej był alkoholikiem, Wokulski miał nieślubne dzieci, a Słowacki był kochankiem Balladyny to nie są sekrety. To rzekome kulisy literatury, najczęściej załgane. Ta sekretna historia opowiada o śnie, a raczej o szeregu snów, jakie śnimy na jawie, gdy patrzymy na nasz kraj. I nigdy nie wiemy, czy to rzeczywiście nasze własne sny, czy też zostały nam podstępnie podrzucone przez tych, którzy mają władzę nad naszymi rojeniami i koszmarami – czyli przez autorów starych książek i przez ich bohaterów.

13. Wacław Budzyński: „ Lufcik na świat”

Najważniejsza książka publicysty związanego ze środowiskami piłsudczykowskimi, traktująca o zjawiskach, których tragiczną dla II RP kulminacją była napaść Niemiec i Sowietów we wrześniu 1939 r., zwłaszcza o rosnącej sile totalitaryzmów komunistycznego i nazistowskiego, a także o mechanizmach władzy i sposobach jej legitymizowania w Portugalii, Włoszech, Francji i na Węgrzech. To znakomite, choć kontrowersyjne, wprowadzenie w klimat polityczny epoki i ilustracja tego, jak znaczna część polskich środowisk opiniotwórczych i politycznych ją oceniała.

14. Roman Ćwiękała, Dawid Samulski: „Jam jest waść”

„To on był jednocześnie Olkiem i Romanem, którego Stefan Stuligrosz widział w Poznańskich Słowikach. To z jego piosenką występował w radiu i w telewizji znany artysta Andrzej Dąbrowski. To u niego uczyła się śpiewu minister Beata Kempa, a w jego domu zajadał się schabowymi Artur Andrus. Przeciętny sycowianin kojarzy Romana Ćwiękałę z Kociubą, bez której ogólnopolskie przeglądy kabaretów wiejskich byłyby tym, czym Wielkanoc bez pisanek. Bardziej wnikliwym obserwatorom życia Sycowa nie trzeba przypominać , że bohater tej książki, to animator wiejskiego ruchu artystycznego, muzyk, nauczyciel, numerolog, szaradzista, miłośnik turystyki rowerowej, a ostatnio także Szkocji. Ale tylko na stronach tej bogato ilustrowanej biografii pozwala sobie na subtelny wgląd w swoje ciekawe życie. Na szczerą opowieść o niełatwym dzieciństwie, przedziwnych splotach okoliczności, niezliczonych wyrzeczeniach, ale też o wielkiej radości i satysfakcji z muzycznych osiągnięć. To także barwne wspomnienia o ludziach związanych z Sycowem, kulisy ważnych kulturalnych wydarzeń, anegdoty i nieznane do tej pory fakty z życia kabareciarza, który przejechał Polskę wzdłuż i wszerz.” (Dawid Samulski)

15. Jacek Żakowski „Reforma kulturowa 2020-2030-2040. Sukces wymaga zmian”

Raport został stworzony przez dwunastu znanych polskich intelektualistów. Jest to swoisty dokument programowy, wskazujący drogę modernizacji kraju. Autorzy opisują mechanizmy, które mają doprowadzić do stworzenia deliberatywnego państwa, inkluzywnej i holistycznej gospodarki oraz podmiotowego społeczeństwa. Tytułowa reforma kulturowa ma wpłynąć na zmiany postaw i relacji między ludźmi, a w konsekwencji na tendencje społeczne i ekonomiczne.

16. Piotr Graczyk: „ Przyszłość pewnej przenośni”

Przyczynek do pytania o historię sztuki. Zwycięski esej trzeciej edycji Konkursu o Nagrodę im. Barbary Skargi. Przeniesienie to wpisana w proces psychoanalizy miłość, jaką pacjentka/pacjent obdarza psychoanalityka. Miłość ta, powiada Freud, jest tylko częścią większej całości: „przeniesienie to tylko część powtarzania”. Czym jest zaś przymus powtarzania, ananke? Zostawiając na stronie książkę Freuda i wracając na scenę mitu, ująć to można następująco: ananke to tyle co siła mitu przykuwająca ludzi do pierwotnej sceny, w której czas zostaje im przyznany jako z góry stracony: to, co przesądza o więziach widza obrazu z rzeczami, które na nim widzi.

17. Krzysztof Koehler: „Rzeczpospolita. Obywatelskość. Wolność. Szkice o polskim pisarstwie politycznym XVI wieku”

Oddajemy do rąk Czytelników zbiór szkiców poświęconych wybranym pomnikom pisarstwa politycznego polskiego Złotego Wieku. Polityczność badanego piśmiennictwa rozumiana jest szerzej niż rozumiemy to słowo dziś. Przekracza ona granicę politycznej praxis i sięga filozofii oraz teologii. Spotykamy tu nie tylko dzieła Zaborowskiego, Modrzewskiego, Orzechowskiego, Kochanowskiego, Goślickiego, Wolana, Górnickiego, Skargi i Warszewickiego, ale też ważne teksty autorów do dziś pozostających anonimowymi. Analizowane są w porządku chronologicznym, prowadzącym zarazem od republikańskiego optymizmu doby późnojagiellońskiej po pewien pesymizm w ocenie państwowotwórczego potencjału wolności, wynikły z doświadczeń okresu późniejszego. Jest to bowiem książka o wolności, fundamencie polskiej odmiany polityczności, ale bardziej o „wolności do” niż „wolności od” polityki, a przede wszystkim o wolności do swobodnej debaty.

18. Krzysztof Okopień: „ Totalitaryzm i trzy pytania Kantowskie”

Prezentowany w książce wykład profesor Krzysztof Okopień wygłosił 10 października 2015 roku w Teatrze Królewskim, podczas gali wręczenia Nagrody im. Barbary Skargi, przyznawanej przez Fundację na Rzecz Myślenia im. Barbary Skargi.

19. Ibidem’ 40 płyta CD –  spektakl multimedialny „IBIDEM ‘40”

Widowisko przygotowane przez Łukasza L.U.C – a  Rostkowskiego i studio Tomasza Bagińskiego –  Platige Image, w ramach kampanii społeczno – edukacyjnej „Pamiętam. Katyń 1940” przypomina o  75. rocznicy zbrodni katyńskiej. L.U.C, opierając się na koncepcie swojego albumu  ”39/89 Zrozumieć Polskę”, będącego podróżą przez trudne półwiecze polskiej historii – lata 1939-1989, zatrzymał się na wydarzeniach lat czterdziestych.  W trakcie koncertu elektronika generowana przez artystę oraz fragmenty archiwalnych wypowiedzi radiowych, zabrzmi w towarzystwie instrumentalnego zespołu kameralnego, w tym: skrzypiec, wiolonczeli, altówki, trąbki, perkusji, gitary elektrycznej i kontrabasu. Koncert  zostanie wzbogacony przejmującą animacją, przygotowaną w przez studio Platige Image. Obrazy są swoistym wyrazem spojrzenia młodego pokolenia na tragedię, która miała miejsce w Katyniu. Spektakl ma na celu przedstawienie wydarzeń zbrodni katyńskiej tak, by ogrom tragedii przekaz historyczny, zostały odebrane i przyswojone przez dzisiejszą młodzież.

20. Paweł Dunin Wąsowicz „Polska Biblioteka Widmowa. Leksykon książek zmyślonych Polska Biblioteka Widmowa

Obszerny leksykon około dwu tysięcy książek zmyślonych. Większość wzmiankowano w istniejących książkach polskich autorów, ale są tu też zmyślone książki przypisane polskim autorom (realnym lub nie) w istniejących książkach autorów zagranicznych. Są tu rzeczy zmyślone całkowicie i takie, w których możemy domyślać się rzeczywistych dzieł ukrytych pod zmienionymi tytułami. Są tu zmyślone książki dostrzeżone przez autora na rysunkowych półkach w polskich komiksach, a nawet aneks w postaci kilkunastostronicowej Polskiej Filmoteki Widmowej – zmyślone filmy występujące w polskich książkach, w tym zmyślone ekranizacje zmyślonych książek.

informacja o cookies

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza zgodę na ich użycie. Więcej informacji znajdą Państwo w Polityce prywatności.